چرا کودکان فحاشی می کنند؟

دشنام گویی نمی تواند منحصر به افراد فحاش باشد بلکه این پدیده در تعاملات اجتماعی میان تمام اقشار جامعه رخنه کرده است با وجود اینکه نمی توان دشنام ها را از فرهنگ یک زبان حذف کرد اما می توان کاربرد آنها را در ارتباط های بین فردی تحت کنترل در آورد گاهی ممکن است جذابیت تلفظ الفاظ ناپسند علاقه مندی کودکان را برانگیزد اما در این زمان واکنش اطرافیان نیز مهم است به طوری که اگر موضوع فحاشی کودک با خنده اطرافیان همراه باشد کودک تشویق می شود که این کار را ادامه دهد البته محیط اطراف نقش آموزگار را برای کودک ایفا می کند به طوری که اگر در خانواده چنین الفاظی تکرار شود ناخودآگاه کودک از این کلمات استفاده می کند ودر جملات روزانه خود به کار می برد بنابراین باید مراقب صحبت کردن نزد کودکان باشیم و در حضور آنان از هرگونه فحاشی بپرهیزیم

گاهی هم ناسزاگویی در برخی خانواده ها قسمتی از فرایند زبان آموزی محسوب می شود و به این شیوه کودک کلمات جدید را یاد می گیرد گاهی اوقات کودکان برای ابراز خشم به فحاشی متوسل می شوند برای پیشگیری از این موضوع باید چه کار کرد؟

آنچه کودکان به عنوان راهکاری برای بیان خشم و عصبانیت خود به کار می گیرند همان برخوردی است که از والدین خود آموخته اند بنابراین باید با رفتارمان به کودک بیاموزیم که هنگام عصبانیت فحاشی نکند و رفتارهای کنترل خشم را جایگزین دشنام کند

بهترین عکس العمل هنگام دشنام دادن کودکان چیست؟ اطرافیان کودک به ویژه والدین باید توجه داشته باشند که رفتارهای آنان در هنگام دشنام گویی کودک بسیار مهم است به طوری که می توانند از تکرار این حرف ها جلوگیری کنند نخستین قدم این است که با چهره خود به کدک بفهمانند که کارش اشتباه است گاهی هم می توان پس از چند دقیقه به کودک به صورت مستقیم بگویند که کارش اشتباه است و باید تغییری در شیوه رفتاری اش بدهد نوع سوم محروم کردن او از حضور در جمع است که نوع این برخوردها را با توجه به سن وی تعیین می کنیم البته در صورتی که کودک عذرخواهی کرد نیز باید عذرخواهی وی را همان بار نخست قبول کنیم اما عذرخواهی نباید مانع تنبیه شود

چه راهکارهایی برای پیشگیری از فحاشی کودکان پیشنهاد می کنید؟ برای نخستین گام حذف کلمات رکیک از گفتار روزانه والدین و اطرافیان کودک است زیرا کودک از این افراد به عنوان الگو استفاده می کند به کودکان خود یادآور شوید عصبانیت واکنش طبیعی هر فرد است

نکته مهم آن است که چطور باید با آن کنار آمد و موضوع را بیان کرد؟ افرادی که در آنان بخشی از مغز که وظیفه صحبت کردن را برعهده دارد به دلیلی از کار می افتد در زمان عصبانیت احساسات خود را با فحاشی بروز می دهند

اگر دشنام گویی در کودک به یک عادت تبدیل شد چگونه می توان او را ترک کرد؟ باید در گام نخست کودک را با دوستانی آشنا کرد که از به کار بردن چنین کلماتی پرهیز می کنند سپس فیلمها و بازیهایی برایش انتخاب کرد که مناسب است و نکات آموزنده دارد باید توجه داشته باشید که روش های سختگیرانه والدین رفتارهای پرخاشگرانه بخصوص ناسزاگویی کودک را افزایش می دهد تغییر شیوه ای تعامل با کودک از تثبیت این رفتار جلوگیری می کند بابراین بهتر است تا در مقابل فحاشی کودک هیچ گونه واکنشی نشان ندهید و رفتارهای او را نادیده بگیرید تا حس کنترل کردن دیگران در او تقویت نشود نکته مهم این است که هنگام شنیدن حرف های زشت کودک نخندید بلکه با او صحبت کنید و برایش توضیح دهید هر روزی که حرف های ناپسند نزند یا این رفتار را نداشته باشد پاداش خواهد گرفت باید در پی ایجاد کردن موقعیت هایی باشید که کودک احساس نشاط و دوست داشتنی بودن را تجربه کند در چنین مواردی باید به درمان حالت افسرده او نیز بپردازیم این حس را باید در تمامی تعاملات بگنجانید تا از افسردگی و اضطراب او بکاهید.